Lief dagboek,
Vanmiddag was ik met mam naar opa geweest en je raad nooit wat er gebeurde; ik en opa gingen samen even in de schuur kijken. Opa liet zijn boor schroef zien en vertelde erover hoe hij die in de oorlog had gevonden en kilometers met het voorwerp heeft gelopen. Ineens begon hij te huilen, hij vertelde een verhaal dat hij nooit eerder had verteld. Ik vroeg of hij het verhaal aan mij wilde vertellen en dat wilde hij. Hij vertelde dat hij ooit in een concentratie kamp had gezeten. ik schrok me een ongeluk. Later toen ik het mijn moeder vertelde, wist zelfs zij het niet. Hoe heeft opa dat zo lang voor ons verborgen kunnen houden? En waarom komt het nu zo bij hem boven? Ik ga er nog even over nadenken.
xx
Lief dagboek,
Vandaag op school kon ik alleen nog maar denken aan wat opa me had verteld. Ik weet gewoon niet of het waar is. Mam zegt, dat opa het allemaal verzonnen heeft, maar dat is toch niet iets dat je zomaar verzint of wel? maar ja, vanochtend zat ik op de fiets op weg naar school en toen, in een keer schoot er een herinnering door mijn hoofd. Het was van toen ik zes jaar oud was. Op een dag was ik verstoppertje aan het spelen, ik verloor altijd, dus deze keer besloot ik me te verstoppen op een plek waar we afgesproken hadden niet te komen. Ik zat in het hoekje van Opa's schuur tussen allemaal spullen. Opeens kwam opa binnen en pakte een oud kistje. Hij keek naar de inhoud en begon in een keer te huilen en na een tijdje zette hij het doosje weer weg en liep weg. ik had eigenlijk er nooit over nagedacht maar nu bedacht ik me in een keer dat dit doosje me meer kon vertellen over wat opa mij gisteren vertelde.
De volgende keer als ik naar Opa en Oma ga, ga ik in dat doosje kijken.
xx
Lief dagboek,
Vandaag was het zo ver, ik ging weer naar Opa en Oma toe. Ik was best wel nerveus want hoe moest ik zonder dat opa en oma het merkte in opa's schuurtje gaan gluren? Maar ik had geluk oma ging boodschappen doen en opa lag te slapen dus dat was mijn perfecte tijd. Ik ging naar het schuurtje en en ging het doosje zoeken. Ik wist dat opa het had verstopt, maar vond het gelukkig al vrij snel. Ik keek in het doosje en zag een schrift. Er stonden allemaal fragmenten in over wat hij had moeten doorstaan in het concentratiekamp. Hij had met een lijk rond moeten lopen. Nu snapte ik dus wat er aan de hand was. Later op de avond was ik samen met Opa. Opeens vroeg hij of de soldaten nog kwamen en over prikkeldraad. Dit kwam allemaal door wat hij had meegemaakt, daarom heb ik het hoofd getekend en hebben we die samen begraven om er een einde aan te maken. Hopelijk is het nu over en heeft opa het achter zich gelaten.
xx
